Drewniane walizki i filiżanka-moja wiocha znów

Przytargałam do domu-no może pod dom stare drewniane walizy.Fajny kształt,okucia takie sobie,ale są..Starocie jak lubię.Cieszyłam się na samą myśli gdy dowiedziałam się ze będą moje.Dziesiątki lat stały w starej stolarni,której wygląd nie zmienił się także od dziesiątek lat.Zapełnione były jakimiś narzędziami stolarskimi z warstewką kurzu.
Tak bardzo były zakurzone że kurtki doprać nie mogę,choć przenosiłam je tylko kawałek do samochodu a później z. Choć prawdę mówiąc nawet z tym kurzem im ''do twarzy''.Moja radość sięgała wręcz zenitu gdy zobaczyłam ile mają lokatorów.Dziurka na dziurce i jeszcze obok dziurka. Zastanawiam się czy jest szansa pozbycia sie tego robactwa czy lepiej w takiej sytuacji nie odpuścić sobie i jedyne co to zdjąć tylko elementy metalowe i zastosować kiedyś do nowych skrzynek. Dostałam także termos na wpół przyrdzewiały.Stał rzucony w kąt i czekał na wywózkę na złom.Dostanie swoje 5 minut w jakiejś sesji ...ale o tym innym razem.Tymczasem ustawiłam sobie aranżację za gankiem ,taka sielska po swojemu,szkoda tylko że jeszcze przy tym domu......

W filiżance zakochałam się od pierwszego wejrzenia.Postanowiłam zakupić kiedyś do niej jakieś elementy- kubeczki ,talerzyki..Zakupiona w podrzędnym sklepie podczas mojej wyprawy do Sanoka.To także jedna z tych rzeczy które przylegają do człowieka.Następnie rzut oka na cenę, która baardzo mi sie spodobała i jest moja...Kawka także ma lepszy smak w niej...hi hi

I moje zmagania sutaszowe.Bardzo wciągające zajęcie a do tego szybko widać efekt .

Dziękuję wam za spotkanie i serdeczności podsyłam choć nie ukrywam ze łapie doły przez te pogodę a strasznie tego nie lubię.-aga